بالاخره بعد از ۱۰ سال اسارت در قوانین آی او اس به اندروید مهاجرت کردم.

من در طول این سال ها بیش از ۱۰ هزار دلار صرف خرید چند آیفون،آی‌پد،آی‌پاد،آی مک، سابسکرایب ها و اپ های مختلف اپل کرده ام. امروز هم همچنان امکان ادامه ی خرید و گاکول مفروض شدن از طرف شرکت اپل را دارم. چرا که به عنوان مشتری وفادار به گاگولیسم، کردیت قابل توجهی به من می دهد. اقساط دراز مدت ، با سود صفر درصد به همراه گارانتی تعویض.

اما دیوایس های فعلی من نیازی به تعویض ندارند، هم به لحاظ سخت افزاری در بهترین حالت ممکن هستند-من لوازم کارم را خیلی خوب نگه می دارم- هم کار من را به خوبی راه می اندازند. اما چون دو سال و اندی از زمان خرید آنها گذشته، از نظر شرکت فخیمه ی اپل توان آپدیت شدن به آخرین نسخه ی سیستم عامل را ندارند و من از نصب بدیهی ترین اپ های روزمره (در حد سرویس موزیک ) محروم هستم چرا که آنها نیاز به نسخه فلان و بالاتر دارند.

تا اینجا به عقیده ی من شرکت اپل در ادامه سیاست های رقابت بازار نه تنها به حقوق من احترام نگذاشته ، بلکه با تمام قوا پا در عرصه ی رسانه گذاشته تا هر سپتامبر روی صحنه برود و شعبده بازی کند که همچنان شخصیت برندش را متمایز جلوه دهد ، گویی اینکه من هم با استفاده از محصولاتش به گونه ای دیگر از انسان بدل می شوم. نخیر!خر خودتی.کلاه بردار ها کت و شلوار و کراوات گران قیمت بر تن و گردن دارند.

امروز محصولات ۱۰۰ دلاری اندروید، هم به لحاظ ساختار فیزیکی هم طراحی UX-UI به بلوغ قابل توجهی رسیده اند. ازنصب نامحدود اپلیکیشن ها و امکانات تغییردلخواه ، حداقل در پوسته ی نمایشی سیستم عامل، خیلی خیلی خاص تر از آقای جابز می نمایند.

هنوز اگر دوستی دارید که ممکن است در صف خرید اولین دستگاه جدید عرضه شده ی اپل بایستد، پیشنهاد می کنم از او فاصله بگیرید.