این جمله را در کوچه و بازار زیاد شنیده ایم: «اونی که مجرده در حسرت ازدواجه، اونی که متاهله پشیمان از ازدواج!» اما این وسط یک جریان در صدد رفع آن حسرت و پایان دادن به این تلخی بی پایان است. از هر دوی آنها هم سود می برد. زیرا در اولی از تشکیل خانواده جلوگیری می کند و در دومی خانواده را از هم می پاشد، برنامه ای یکدست اما با روش های متفاوت. اگر بر این باور هستید که این توهم توطئه برای ایران است باید متذکر شوم که ایران جزو آخرین کشورهایی است که با اینرسی زیاد اما در حال پیوستن به این برنامه است.

یکی از درب و داغان ترین و پیشرو ترین کشورها در زمینه ی حذف خانواده ، فرانسه است، که تمام تلاشش را برای قانونی کردن این برنامه کرده است. یعنی تبدیل ناهنجارها به هنجار و سپس تزئین آن با روکش قانون و حقوق بشر.

اگر بدانید که ازدواج سفید، همجنس گرایی، ترویج روابط موازی با همسرقانونی، نگهداری از حیوانات ، سرگرمی های جنسی و .. با نسل کُشی تفاوت ماهوی ندارد، آنگاه روکش حقوق بشری بسیاری از این ناهنجارها-و گاهی جرائم- برایتان شوخی می نماید.

دولت جهانی تمام تلاشش را برای ضعیف کردن جوامع به کار گرفته است. علاوه بر ترتیب دادن جنگ‌ها و نابسامانی های امنیتی و همچنین طراحی بیوتروریسم از طریق به خطر انداختن سلامت جامعه ی جوان، زدن ریشه های اعتقادی برای حذف پدر،مادر،خانواده به عنوان سلول اجتماع را دستور کار قرار داده است، تا دیگر انسان‌های جدیدی به وجود نیایند که برنامه ی کشتار آنها را طرح ریزی کند. در واقع اینجا باید آن جمله ی معروف را بدین ترتیب تغییر داد : «پیشگیری بهتر از کشتار است!»

جامعه ی پیر، کم جمعیت و بدون نیروی انسانی، حتی عُرضه ی استفاده از منابعش را ندارد چه برسد دفاع از آنها. حتی با این برنامه، نسل بعدی اصلا اعتقادی به ناموس، کشور و انسان‌های هم سرنوشت ندارد. و این بخشی از برنامه ی حقوق بشری دولت دنیاست.

حتی فرانسه برای دفاع از حقوق همجنسبازان، عنوان پدر و مادر را از مدارک شناسایی حذف و به والد شماره یک، والد شماره دو تغییر داده است. اعتراض گروه‌های بشری علیه گروه های حقوق بشری اما به این کلام ختم می شود : شما عقب مانده ها، شما تندروها، شما ضد انسان ها

این برنامه های ضد بشری اما برای هر نسل و سن وسال روش های متفاوتی دارد. برنامه های پایه ای برای کودکان، از طریق بازی ها، داستان ها، فیلم ها و نفوذ در دولت ها و تغییر برنامه ی آموزشی مدارس، چیزی شبیه همان بیست-سی.

برنامه های ترویجی برای جوانان، از طریق موسیقی، سینما، سریال ها، حتی ستاره های ورزشی، برنامه های ضد مذهب و.. که در واقع راهکارهای فوری برای رفع آن حسرت ابتدای بحث است.

برنامه های اقناعی علاوه بر ترویجی برای متاهلین از طریق رسانه، کالا. از بین بردن قبح روابط متعدد و عدم وفاواداری به خانواده در راس امور قراردارد، تا راهکاری فوری برای مرتفع کردن آن پشیمانی کاذب از تک پاتنری باشد.

امروز در جامعه ی سیاسی ایران، گروهی که سالها در راس قدرت بوده است و با اختیار تمام حتی غیرقانونی اقدام به اجرای برنامه ی ضد خانواده ی بیست-سی در برخی مدارس کرده است، در صف اول اعتراض به برنامه های تشکیل خانواده و فرزند آوری دولت فعلی است. اگر برنامه های کلان دولت ها را بررسی کنیم و تحلیلی از آینده‌ی اجرای آن برنامه ها داشته باشیم ، متوجه می شویم که درچهل سال آینده آن یکی ما را به کجا می برد و این یکی به کجا! و گرنه در کنترل قیمت ارز و مرغ و ماست همه ی دولت ها ناتوانی هایی دارند ، چرا که از ماست که برماست! و بر روی ریل غلط، همه ی قطارها غلط می روند.

تا پیش از انتخابات ریاست جمهوری گذشته، علاقه ای به نوشتن و گفتن درباره ی مسائل داخلی، خصوصا جناحی نداشتم، چرا که «وحدت» برای من یکی از اصول تولید پادکست بوده است. اما در جریان انتخابات با حجم عظیمی از گاگیسم سیاسی مواجه شدیم که لازم بود هندسه ی سیاسی پسا انقلاب را یکبار برای همیشه مرور کنیم. تفکیک حاکمیت از دولت ها، تعریف دوگانه ی وطن پرست-وطن فروش در قالب جناح ها و در نهایت پاسخ به این سوال که «آیا به تعبیر عام جمهوری اسلامی از انقلاب اسلامی فاصله گرفته است؟ چرا و چگونه؟» از جمله موضوعاتی است که در این پادکست به آن پرداخته ام.

به عبارت ساده تر، سهم خواهی از انقلاب و جنگ، سالها ریشه ی عدالت را جویده است. سالهای ابتدای انقلاب، کشور در آستانه ی جنگ داخلی و تجزیه توسط گروهک های مدعی قرار گرفت. آن روزها حکومت انقلابی بر اوضاع مسلط شد، اما بعدها از دل همین حاکمیت ظفرمند، گونه ای دیگر از جانوران بیرون آمد تا ریشه ی انقلاب را بِجَوَد، انقلابیون را گوشه ی رینگ بفشارد بلکه عرصه برای چپاول سرمایه ی اجتماعی به نفع خودش باز شود.

هنوز که هنوز است، به وقت نگارش این مطلب، کسی جرات ندارد به این قماش بگوید بالای چشمت ابرو هم هست. در این صورت بلادرنگ عناوینی نظیر تندرو، تمامیت خواه، اقتدارگرا، ساندیس خورِ دلواپس، دیکتاتور و.. به شما الصاق می شود. پسندیده است این گونه شناسی با نگاه اصولی، فراجناحی و ملی صورت گیرد تا تحلیل وضع موجود کشور از مسیر نزدیک به واقعیت عبور کند.

دیدگاهتان را همین پایین بنویسید. به دقت می خوانم و در اولین فرصت پاسخ خواهم داد.

الهام علی‌اف در اظهاراتی تلویحا خودش را رهبر آذری های جهان دانست! او انتظار داشت آذری های ایران هم به او بپیوندند و کاری کنند کارستان! اما ارتشی متشکل از همین آذری های با غیرت، تانک سوار روبرویش ایستادند تا آن ابرهای توهمی که بالای سر الهام شکل گرفته، ببارد بر سر بدبختی اش و این اول راه است، مانده تا مرغان آسمان هم بر سر او ببارند.

اپیزود پیش رو، تحلیلی است از اوضاع امروز قفقاز

همان طور که در اپیزود قره باغ-۱ هم اشاره شد، حکومتی که دست به دست شده تا امروز به دست علیف پسر برسد، پیشینه ای ضد ایرانی دارد. رهبرانی که باقیمانده ی همان منش کمونیستی جمهوری سوسیالیستی آذربایجان هستند. منشی که در آن جمعیت ۸۵ درصدی شیعیان آذربایجان بایستی  از فرهنگ ایرانی – اسلامی فاصله بگیرند، بدشان بیاید و فارس های مسلمان را عقب مانده، متحجر و ضد حقوق بشری بشناسند.

در واقع جمهوری سوسیالیستی آذربایجان شوروی ، در نقطه ای دور از مسکو، منطقه ای مرزی به حساب می آمد که آن روزها  خاکریز اول اتحاد جماهیر شوروی در مرزهای ایرانِ آمریکایی بود، یعنی یکه رقیب شوروی و قطب دیگر جنگ سرد آن روزها . به همین رو، سنگین ترین برنامه های فرهنگی ، ضد اسلامی و ضد ایرانی در دوران کمونیستی به این جمهوری اختصاص می یافت. این مقدمه را نوشتم تا بدانید ریشه های حکومت فعلی باکو کجای تاریخ گیر است.

از آنجایی که ایران به لحاظ ژئوپلیتیک سرزمین غریب و ویژه ای است، مسائل امنیتی اش هم چند بعدی و پیچیده است و عملکرد نامتقارن جمهوری اسلامی ایران هم بر این پیچیدگی افزوده است. اما شاید بتوان وقایع امروز شمال غرب را در قرارداد ۲۵ ساله ی چین ریشه یابی کرد. اگر تا به حال موفق نشده اید اپیزود «ایران چند؟» را بشنوید ، دعوت می کنم تا در فرصت مناسب این گفتگوی دونفره ی من و احمد کاوه را بشنوید. در آن اپیزود سعی کرده ایم خیلی ساده آینده ی این همکاری را تحلیل کنیم. که برآیندش تبدیل ایران به یک هاب اقتصادی و تجاری است.

ایران با ۱۵ کشور همسایه است و پل شرق و غرب، شمال و جنوب منطقه ست. اجازه ی عبور زمینی کالا می تواند دست کشور را علاوه بر زیرساخت های مدرن به عنوان پیش نیاز ، از درآمدی لایتناهی پر کند. این امکان ژئوپلیتیک ایران از گذشته ی دور در قالب جاده ی ابریشم مورد توجه شرق و غرب بوده، و امروز پرونده اش با ویژگی های جدید در حال اقدام است.

با توجه به دسترسی ایران به سرزمین های غربی عراق و سوریه و لبنان – بخوانید دریای مدیترانه – تنها پازلی که بایستی به درستی حل شود، تامین امنیت کریدور شمال است. یعنی اتصال خلیج فارس و دریای عمان از طریق خاک ایران به قفقاز، دریای سیاه، اروپا و روسیه. از میان سه کشور قفقاز، تنها کشور ارمنستان در طول این سال ها به عنوان کریدور تنفس ایران در دوران تحریمها محسوب می شد و امروز هم مهمترین و قابل اتکا ترین گلوگاه راهروی ایران به اوراسیا و اروپاست.

مبدا طرح تحول ترانزیتی که امروز کلید خورده، بندر چابهار است. جایی دور از هیایوی امنیتی هرمز، نزدیک تر و ارزان‌تر برای کشورهای تولید کننده ی شرقی. چابهار محل وصل مسیر ترانزیتی دریا به خشکی است. از آنجا که انتقال کالا بر روی زمین بسیار سریعتر از روی دریاست، احتمالا مشتری این مسیر اغلب مواد غذایی است. در واقع امنیت غذایی و سلامت کشورهای بالای نقشه به امنیت این مسیر بستگی دارد. گر چه نیروهای نظامی ایران امنیت فرامرزی کشور را به خوبی زیر نظر دارد ، و اصلا مهم‌ترین دلیل اعتماد و سرمایه گذاری در ایران همین استقلال سیاسی و امنیت نظامی اش است.

تا اینجا شاید فهمیده باشید که این لشکرکشی عظیم نظامی به بهانه رزمایش، پس از بازداشت راننده های ایرانی توسط نیروهای نظامی آذربایجان در مسیر ترانزیتی ارمنستان به چه معناست. گر چه این تنها دلیلش نیست و طبق دلایل مذکور در بالا، مسائل ایران چند صد بعدی است و بررسی آنها فقط از یک زاویه به تحلیل منصفانه منتج نمی شود. در واقع مواجب بگیر های مادر مرده ی باکو که مجری طرح های صهیونیستی هستند -دانسته یا ندانسته- قصد بر هم زدن برنامه ی بزرگ اقتصادی ایران را دارند. تصورشان این است که با حذف یا ناامن کردن این مسیر، می توانند پا بر روی گلوی ایران بگذارند، اما آیا شیطنت علیه ایران عاقبت خوبی دارد؟ [من از صدای الهام در مصاحبه با خبرگزاری آناتولی ترکیه فهمیدم : خیر عاقبت خوبی ندارد:) ]

اما دلایل دیگری که بیشتر رسانه ای شد – طبق تجربه معمولا دلایل کم اهمیت تر رسانه ای می شوند- حضور صهیونیست ها در لایه های مختلف حکومتی باکوکه منجر به ایجاد پایگاههای نظامی و جاسوسی در مرزهای شمالی ما شده، و همچنین باقی ماندن تکفیری ها ی سوری پس از جنگ قره باغ ۲۰۲۰ در پایگاه های مرزی ایران. بارها عنوان شد که جمهوری اسلامی ایران حضور صهیونیست ها را در مرزها تحمل نمی کند و از سال گذشته تا کنون تکفیری ها هم اضافه شده اند. اما حضور صهیونیست ها اتفاق تازه ای نیست ، حتی آنها چندین عملیات جاسوسی، تروریستی و پهپادی از مبدا خاک جمهوری باکو علیه پایگاه های هسته ای کشورمان انجام داده اند، اما هرگز موجب برگزاری چنین رزمایشی نشد.

اسرائیل و اربابان انگلیسی اش که همواره برای پیشبرد طرح تجزیه منطقه از هر فرصتی استفاده کرده اند و از هیچ جنایتی دریغ نکرده اند، این بار هم تمام توانشان را به کار بسته اند تا جنگ قره باغ را ، نزاعی قومی – مذهبی جلوه دهند. کاری که در سوریه و عراق هم آغاز کردند اما با تغییر زمین بازی توسط ایران، همه چیز نقش برآب شد.آنها با سرمایه گذاری هنگفت بر روی جریان های پان ترکی، پان کردی و گروهک های مشابه سالهاست سعی در به هم زدن اوضاع غرب و شمال غرب ایران را دارند.

این بار هم با شستشوی مغزی هفت تیرکش های باکو و آنکارا، سعی در ایجاد فتنه ی جدید مسلمان-مسیحی دارند تا با اشغال جنوب ارمنستان و قطع مسیر ترانزیتی چابهار- اروپا ، هم برنامه ی دراز مدت اقتصادی ایران را تحت الشعاع قرار دهند و ظرفیت ژئوپلیتیک آن را کاهش دهند، هم با حضور در مرزهای شمالی اهرم فشار جدیدی برای چانه زنی بر سردیگر مسائل منطقه ای ایجاد کنند. توجه داشته باشید که الهام و رجب هر دو ملیجک های مجری این طرح هستند، اما طراح نه!

خنده دار است، شخصیت شماره یک باکو که می گوید: « هر کس به آذربایجان تعرض کند، با ترکیه طرف است» ، همان متوهمی ست که قصد دارد با یارکشی از آذری های ایران ، رهبر آذری های جهان شود:)

الهام باید بداند، این حضور نظامی به بهانه رزمایش پایدار و ماندگار خواهد بود و ایران به عنوان کشور مادر منطقه ، هرگز اجازه نخواهد داد که کشورهای کوچک که حکم فرزندانش را دارند و از ضعف قوای نظامی رنج می برند، توسط قدرت های فرا منطقه ای و بیگانه چپاول و غارت شوند ، چه رسد به آنکه منافع ملی اش از مسیر خاک آن کشور تامین شود. بهتر است الهام تمام حواسش را به داخل معطوف کند، خصوصا تیپ حسینیون شیعیان آذربایجان که دل خوشی از حکومت فراماسونری او ندارند، زیرا ایران مهارت عجیبی در جذب گروه های همگرای مقاومت در کشورهای منطقه دارد.

یوکَست | پادکست یونس محمدی

[gap height=”60px”]

یوکَست | پادکست یونس محمدی

https://open.spotify.com/episode/5ALjiM32BE1XI21pbz14Zh?si=yCxAfw87SzWmVl-fP8_nlQ&dl_branch=1

[gap height=”60px”]

[row style=”collapse” v_align=”middle” h_align=”center”]

[col span=”2″ span__sm=”6″]

[ux_image id=”567″ image_size=”original” link=”https://overcast.fm/itunes1494646532/ucast” target=”_blank”]

[/col]
[col span=”2″ span__sm=”6″ divider=”0″]

[ux_image id=”201″ image_size=”original” link=”https://open.spotify.com/show/2PxNZunNenuttT09PHb0qz” target=”_blank”]

[/col]
[col span=”2″ span__sm=”6″]

[ux_image id=”473″ image_size=”original” link=”https://soundcloud.com/ucast1″ target=”_blank”]

[/col]
[col span=”2″ span__sm=”6″]

[ux_image id=”566″ image_size=”original” link=”https://castbox.fm/channel/Ucast-|-پادکست-فارسی-id2570046?utm_source=website&utm_medium=dlink&utm_campaign=web_share&utm_content=Ucast%20%7C%20%D9%BE%D8%A7%D8%AF%DA%A9%D8%B3%D8%AA%20%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3%DB%8C-CastBox_FM” target=”_blank”]

[/col]
[col span=”2″ span__sm=”6″]

[ux_image id=”565″ image_size=”original” link=”https://podcasts.google.com/?feed=aHR0cHM6Ly9hbmNob3IuZm0vcy8xMjg2M2ZhMC9wb2RjYXN0L3Jzcw%3D%3D” target=”_blank”]

[/col]
[col span=”2″ span__sm=”6″]

[ux_image id=”193″ image_size=”original” link=”https://podcasts.apple.com/am/podcast/ucast/id1494646532″ target=”_blank”]

[/col]

[/row]

[gap height=”60px”]

یوکَست | پادکست یونس محمدی

https://open.spotify.com/episode/2vlpc7HIUDUvhltZcPe1O5?si=9Pa7tGGoRpGsF9igiRagWQ&dl_branch=1
[gap height=”60px”]

[row style=”collapse” v_align=”middle” h_align=”center”]

[col span=”2″ span__sm=”6″]

[ux_image id=”567″ image_size=”original” link=”https://overcast.fm/itunes1494646532/ucast” target=”_blank”]

[/col]
[col span=”2″ span__sm=”6″ divider=”0″]

[ux_image id=”201″ image_size=”original” link=”https://open.spotify.com/show/2PxNZunNenuttT09PHb0qz” target=”_blank”]

[/col]
[col span=”2″ span__sm=”6″]

[ux_image id=”473″ image_size=”original” link=”https://soundcloud.com/ucast1″ target=”_blank”]

[/col]
[col span=”2″ span__sm=”6″]

[ux_image id=”566″ image_size=”original” link=”https://castbox.fm/channel/Ucast-|-پادکست-فارسی-id2570046?utm_source=website&utm_medium=dlink&utm_campaign=web_share&utm_content=Ucast%20%7C%20%D9%BE%D8%A7%D8%AF%DA%A9%D8%B3%D8%AA%20%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3%DB%8C-CastBox_FM” target=”_blank”]

[/col]
[col span=”2″ span__sm=”6″]

[ux_image id=”565″ image_size=”original” link=”https://podcasts.google.com/?feed=aHR0cHM6Ly9hbmNob3IuZm0vcy8xMjg2M2ZhMC9wb2RjYXN0L3Jzcw%3D%3D” target=”_blank”]

[/col]
[col span=”2″ span__sm=”6″]

[ux_image id=”193″ image_size=”original” link=”https://podcasts.apple.com/am/podcast/ucast/id1494646532″ target=”_blank”]

[/col]

[/row]

[gap height=”60px”]

داستانی کوتاه از مجموعه ی” اجازه می فرمائید گاهی خواب شما را ببینم” نوشته ی محمد صالح علاء.

یوکَست | پادکست یونس محمدی

https://open.spotify.com/episode/29kALCIWAUhaIJzZmJCKDI?si=6ikGeL_pTHeS5_B_EUu1bw&dl_branch=1
[gap height=”60px”]

یوکَست | پادکست یونس محمدی

https://open.spotify.com/episode/7ypS4CB8EWDrahjOd4Ne2L?si=GctoHaGQTdGym_ZgSd9Sdg&dl_branch=1

یوکَست | پادکست یونس محمدی

موسیقی : از آلبوم گذر | اثر پیمان یزدانیان

https://open.spotify.com/episode/4dfxRfWUeRG0NelacE7nup?si=LhRdFGnYTMKEVRQIMlOS6Q&dl_branch=1

https://open.spotify.com/episode/5mmW4QHs3JNGdfKIinenBY?si=qOTq42E9TLWMpgZO_1Uqeg&dl_branch=1